xxx/Ośniałowski. Uwaga - cytaty./
kiedy w końcu zrozumiesz poeto,
że wieczne szczęście to iluzja,
kiedy pogodzisz się z losem?
co wybrać kostium sztuki, czy
naturalność?
wiersze, które zawierają ładunek
skondensowanego smutku
na szczytach rozpaczy przychodzi
spotykać się z poetą
nie tylko wtedy, gdy poeta kocha
ale w każdej ze sfer
nie ma miłości szczęśliwej
bywa w tych wierszach za wiele
hieratyczności
towarzyszymy wejściom poety do krainy
cieni
seks czy miłość jawi się
schronieniem
w tej faustowskiej chwili?
ważna okazuje się nieufność wobec
ludzi
nawet, gdy bierze się z organicznej
nieumiejętności porozumienia
nikt nie może wykorzystywać przeciw
poecie
jego metody, halucynacje arkadii mają
prawo być naiwne
te wiersze to rozliczenie z cieniem
i lekcja z historii poezji
nawet w tej najczarniejszej wszędzie
widzę
lekcję z afirmacji, nawet u samobójców
przecież sam jeszcze żyję
Chcemy pić życie, ludzie żywi.
Cóż przyjdzie nam z
nieśmiertelności
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarze mile widziane.